بررسی مقایسه ای اثر بیحسی اپیدورال لیدوکائین، ترامادول و ترکیب آنها در خرگوش

مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، بررسی مقایسه ای آثار ترامادول، لیدوکائین و ترکیب آنها متعاقب تزریق اپیدورال در خرگوش به عنوان مدل حیوانی بود تا الگویی برای تحقیق های بیشتر درزمینه بی حسی به روش اپیدورال در انسان، فراهم شود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 12 سر خرگوش سفید نژاد نیوزلندی به سه گروه چهارتایی تقسیم شدند. در گروه آزمایش (l) اول لیدوکائین 2 درصد با دوزmg/kg 4، در گروه (t) آزمایش دوم ترامادول با دوزmg/kg 4/4 و در گروه (t-l) سوم ترکیب لیدوکائین mg/kg 2 و ترامادول mg/kg 2/2 به کاررفت. بلوک حسی، بلوک حرکتی، ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای رکتال، 10 دقیقه پیش از تزریق و در فواصل زمانی 10 دقیقه پس از تزریق تا دقیقه 90 اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار spss و برنامه آنالیز paired sample t-test استفاده و سطح معناداری (p<0/05) درنظرگرفته شد. نتایج: براساس نتایج این تحقیق تأخیر در آغاز بی حسی و بی حرکتی با داروی ترامادول (دقیقه 3/0±3) افزایش معناداری نسبت به گروه لیدوکائین-ترامادول (دقیقه 5/0±25/1) و گروه لیدوکائین (1 دقیقه) داشت (05/0(p<؛ همچنین درخصوص طول دوره بی حسی و بی حرکتی، گروه ترامادول (دقیقه 5/2±7/13) بیشترین کاهش معنادار را نسبت به گروه لیدوکائین-ترامادول (دقیقه 1/14±20) و گروه لیدوکائین (دقیقه 10±30) داشت (05/0(p< . نتیجه گیری: در این مطالعه، داروی لیدوکائین، نتایجی بهتر را نسبت به ترامادول و ترکیب لیدوکائین-ترامادول در تزریق به صورت اپیدورال در خرگوش نشان داد.